Πακέτο στήριξης ζητούν οι ασφαλιστικές
Για να βγει η ασφαλιστική βιομηχανία από την κρίση και να καλύψει τις προϋποθέσεις που θέτει η Εποπτική Αρχή θα απαιτηθούν άμεσα άνω των 500 εκατ.
Ωρα μηδέν για την ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία, αφού από τη μία η αποτίμηση των επενδύσεών τους βρίσκεται στο ναδίρ και από την άλλη η οικονομική κρίση αναγκάζει όλο και περισσότερους πελάτες των επιχειρήσεων αυτών να προβούν στην εξαγορά συμβολαίων ζωής.
Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην αγορά, όλο και πληθαίνουν οι φωνές για την ανάγκη ύπαρξης πακέτου στήριξης της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας από το ελληνικό δημόσιο, στα πρότυπα αυτού που υπήρξε για τις τράπεζες.
Στο υπουργείο Οικονομίας, αλλά και στις αρμόδιες εποπτικές αρχές έχουν φτάσει εδώ και καιρό τα μηνύματα αυτά, αλλά ωστόσο παρατηρείται δυστοκία, αφού ουδείς φαίνεται να τα λαμβάνει ιδιαίτερα σοβαρά υπόψη του.
Κορυφαίος αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομίας τόνιζε, πως ναι μεν το πρόβλημα είναι γνωστό και υπαρκτό, αλλά θα πρέπει και οι επιχειρήσεις να αναζητήσουν τρόπους με τους οποίους θα βελτιώσουν τα εποπτικά τους κεφάλαια. Δεν απέκλειε ωστόσο το ενδεχόμενο, αν οι συνθήκες το επιβάλλουν, η κυβέρνηση να προωθήσει πακέτο μέτρων στήριξης στα πρότυπα των τραπεζών.
Συνθήκες
Η κραυγή αγωνίας όμως των επικεφαλής των ελληνικών ασφαλιστικών εταιρειών, είναι κάτι περισσότερο από βροντερή, αφού όπως σημειώνουν στην «Η» κορυφαίοι ασφαλιστές, αν η κατάσταση συνεχίσει να είναι το ίδιο ζοφερή μέσα στο 2009 και δεν ληφθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες τώρα, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να υπάρξει πλήρης αφελληνισμός του κλάδου. Στην Ελλάδα σήμερα οι αμιγώς ελληνικές ασφαλιστικές δεν είναι πάρα πολλές και αν δεν είχε μεσολαβήσει η κρίση, τότε τόσο η Εθνική Ασφαλιστική, όσο και η Αγροτική Ασφαλιστική θα είχαν περάσει σε χέρια ξένων. Η κυβέρνηση προώθησε ένα σχέδιο πλήρους πώλησης, όλων των κρατικών επιχειρήσεων σε ξένους «παίκτες» επιδιώκοντας την αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα.
Τα σχέδια αυτά ωστόσο δεν ευοδώθηκαν εξαιτίας της ραγδαίας επιδείνωσης της χρηματοοικονομικής κατάστασης τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και σε επίπεδο επιχειρήσεων. Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι για να βγει η ασφαλιστική βιομηχανία από την κρίση που την μαστίζει, αλλά και να καλύψει τις προϋποθέσεις που θέτει η Εποπτική Αρχή θα απαιτηθούν άμεσα άνω 500 εκατ. ευρώ σε νέα κεφάλαια. Το ποσό αυτό θεωρούν παράγοντες της αγοράς πως είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί υπό τις παρούσες συνθήκες.
Επιχειρήσεις
Στις προηγμένες οικονομίες του πλανήτη οι κυβερνήσεις προχώρησαν σε «πακέτα» στήριξης και για τις ασφαλιστικές επιχειρήσεις. Έτσι με αυτά οι μητρικές των εν Ελλάδι ξένων ασφαλιστικών εταιρειών στήριξαν ή θα στηρίξουν τη δραστηριότητα των θυγατρικών τους στη χώρα μας. Οι αμιγώς ελληνικές επιχειρήσεις, όμως μένουν μετέωρες, αφού για την ώρα η κυβέρνηση δεν έχει εκπονήσει κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Οπως έλεγε, γνωστός οικονομολόγος αλλά και βαθύς γνώστης της ασφαλιστικής αγοράς, όσο αυτό το «πακέτο» καθυστερεί τόσο περισσότερο έρχεται πιο κοντά το χειρότερο σενάριο. Και πιο είναι αυτό; Αφενός να αφελληνιστεί πλήρως ο κλάδος και αφετέρου να βρεθούν επί ξύλου κρεμάμενοι οι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι, οι οποίοι και έχουν αγοράσει, είτε συνταξιοδοτικά είτε αποταμιευτικά προγράμματα. Η εικόνα αυτή μόνο άγνωστη δεν είναι τόσο στο υπουργείο Οικονομίας, όσο και στην Εποπτική Αρχή. Ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Παπαθανασίου, σε συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της Επιτροπής Ιδιωτικής Ασφάλισης κ. Γ. Πέτσα συζήτησε το όλο θέμα, χωρίς ωστόσο να ληφθούν κάποιες συγκεκριμένες αποφάσεις.
Δύο αιτίες
Η «μαύρη τρύπα» που υπάρχει στα αποθεματικά των ασφαλιστικών εταιρειών είναι απόρροια δύο βασικών παραγόντων.
Ο πρώτος έχει να κάνει με τον κλάδο ζωής και την καθίζηση των επενδύσεων που έχουν πραγματοποιήσει οι επιχειρήσεις. Οι τοποθετήσεις σε μετοχές έχουν σημειώσει δραματική πτώση μέσα στο τελευταίο 6μηνο, ενώ και αυτές σε ακίνητα παρουσιάζουν μεγάλη κάμψη.
Ο κλάδος των γενικών ασφαλίσεων είχε πάντα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υποαποθεματοποίησης, εξαιτίας του «πολέμου» τιμών που μειώνει στο ναδίρ τα ασφάλιστρα κυρίως των αυτοκινήτων. Απόρροια των ανωτέρω είναι να παρουσιάζεται, όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη για κεφαλαιακή ενίσχυση.
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009
Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΟΔΗΓΟΥ ΣΕ ΤΡΟΧΑΙΟ
Η τροχαία Λάρισας ανακοινώνει πως στις 11.2.2009 και ωρα 20.30 στο 21ο χιλ Ε.Ο. Λάρισας - καρδίτσας κοντά στο Μαυροβούνι έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα- σύγκρουση ΕΙΧ με ΦΔΧ ρυμουλκό μετά ρυμουλκημένου, που είχε ως αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό του οδηγού του ΕΙΧ και την εγκατάλειψη απο τον τόπο του ατυχήματος.
Το ΦΔΧ ρυμουλκό είναι χρώματος κόκκινο με άσπρο μουσαμά. Όποιος γνωρίζει κάτι σχετικό με το ατύχημα, να επικοινωνήσει με την τροχαία Λάρισας 2410683161, 2410683169, 100
Το ΦΔΧ ρυμουλκό είναι χρώματος κόκκινο με άσπρο μουσαμά. Όποιος γνωρίζει κάτι σχετικό με το ατύχημα, να επικοινωνήσει με την τροχαία Λάρισας 2410683161, 2410683169, 100
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΓΡΟΥΙΟΥ
Φεβ 11
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο-απάντηση στα λεγόμενα του καθηγητή Victor Friedman σχετικά με τη «Μακεδονία» μας έστειλε ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, Συντονιστής του ΣΑΕ των ΗΠΑ με τη συμβολή του Marcus A. Templar, Ειδικού Επιστήμονα-Βαλκανιολόγου. Διαβάστε όσα λέει για την προέλευση των δήθεν «Μακεδόνων» σε ένα άρθρο που έχει πραγματικό ιστορικό, αλλά και γεωπολιτικό ενδιαφέρον.
«Ο Δρ. Victor Friedman, o επονομαζόμενος “ειδικός” γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, σε συνέντευξή του με τον Christofer Deliso του Balkanalysis.com στη Μακεδονία δηλώνει: “Ήταν πάντοτε έτσι, από τότε που οι σύγχρονοι Μακεδόνες άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Οι Έλληνες αρνούνται την ύπαρξη της μακεδονικής μειονότητας από τότε που απέκτησαν το Ελληνικό Τμήμα της Μακεδονίας με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, μετά το Β’ Βαλκανικό πόλεμο (1913)”. Ακόμη και αν ο Δρ. Friedman προσπαθεί να μας δώσει την αίσθηση ότι ο ίδιος είναι εξειδικευμένος Καθηγητής των σλαβικών και βαλκανικών γλωσσών του Τμήματος Σλαβικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η απάντησή του στα ερωτήματα του Christopher Deliso μας κάνει όλους να αμφιβάλλουμε ακόμη και για τις στοιχειώδεις Βαλκανικές Ιστορικές του γνώσεις. Συνεπώς, φρόνιμο θα ήταν να θυμίσουμε στον καλό Καθηγητή μερικά γεγονότα σχετικά με τα Βαλκάνια.
Μια… πρόσφατη ιστορία
Η Ιστορία της FYROM είναι σχετικά πρόσφατη. Χρονολογείται στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Αρχικά οι Νότιοι Σλάβοι ονομάζονταν “Venedi”, αλλά οι Βυζαντινοί άλλαξαν το όνομά τους σε Sklavini, όταν εκείνοι μετανάστευσαν προς το νότιο τμήμα των Βαλκανίων και διότι οι Σλάβοι σύναψαν συμμαχίες ή ενώθηκαν μεταξύ τους, στις οποίες έδωσαν την ονομασία “Sklavinije”.
Αυτοί οι Sklavinije διόρισαν ως ανώτατους Διοικητές τους μια τακτική ιεραρχία πριγκίπων, όπως οι Hatson, Akamir και Prvud. Στα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ. οι Νότιοι Σλάβοι διέσχισαν τα Καρπάθια Όρη και εγκαταστάθηκαν στην πρώην ρουμανική επαρχία της Panonia (σημερινή Ουγγαρία) και της Dacia (σημερινή Ρουμανία). Οι πρώτες σλαβικές και τουρκικές φυλές της Βουλγαρίας άρχισαν να επιτίθενται ομαδικώς στις βαλκανικές περιοχές τον 5ο αιώνα μ.Χ. Αρχικά λήστεψαν το λαό του Βυζαντίου, λεηλατώντας τις περιοχές, και επέστρεψαν στις βάσεις τους. Ο πρώην Πρόεδρος της FYROM Gligorov επιβεβαίωσε τα ως άνω δηλώνοντας τα εξής: “Βάσει της Ιστορίας των Μακεδόνων, η επικρατέστερη άποψη είναι ότι είμαστε Σλάβοι. Ήρθαμε από τα Βαλκάνια (Όρη) κατά τον 6ο-7ο αιώνα και μετοικήσαμε στη χώρα που ονομάζεται «Μακεδονία». Ακόμη και αν είναι έτσι, δεν εξαρτάται από αυτό η ταυτότητα του λαού μας” (Kiro Gligorov, Σκόπια 2000, 354). Οι μακροχρόνιες διαδικασίες εγκατάστασης των Σλάβων σε τμήματα της Μακεδονίας άρχισαν στα τέλη του 6ου αιώνα. Μέχρι τα μέσα του 7ου αιώνα οι σλαβικές φυλές, ήτοι οι: Draguviti, Bereziti, Sagudati, Rinhini, Strumljani, Smoljani, Milingi, Ezerites, Timocani, Abodrini και Moravijani, συνενώθηκαν δημιουργώντας φυλές και ως εκ τούτου αποτέλεσαν σημαντικό πολιτικό και εθνικό παράγοντα στην ιστορία των Βαλκανίων. Αυτοί είναι οι πρόγονοι των σημερινών Σλάβων της ΠΓΔΜ. Βάσει της Γιουγκοσλαβικής Στρατιωτικής Εγκυκλοπαίδειας (εκδοθείσα το 1974), οι Timocani, Abodrini και Moravijni είναι επί του παρόντος τμήμα του Σερβικού Έθνους. Οι όροι “Μακεδονία του Βαρδάρη”, “Μακεδονία του Pirin” και “Μακεδονία του Αιγαίου”, οι οποίες υιοθετήθηκαν και χρησιμοποιούνται από τους πολίτες της ΠΓΔΜ, αποτελούσαν κόλπα που σκαρφίστηκε η πρώην Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τους επιθετικούς και πολιτικούς σκοπούς της. Δεν υφίστανται επίσημα ή ανεπίσημα αρχεία ή στατιστικά δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι οι πολίτες της ΠΓΔΜ φέρουν το όνομα “Μακεδόνες”. Όλοι οι εθνολόγοι επιστήμονες συμφωνούν στο ότι ουδέν ανεξάρτητο έθνος Μακεδονία υπήρξε ποτέ στην Ιστορία (Arnold van Gennep: Traité comparatif des nationalités. Paris, 1922. A, 212). Ο χαρακτηρισμός “Μακεδονικό έθνος” είναι αποκύημα του Παν-σλαβισμού και υιοθετήθηκε αρχικά από το Ρώσο N.S. Zarganko το 1890, υποδεικνύοντας μια μη υπαρκτή εθνότητα, χρησιμοποιούμενη ως Δούρειος Ίππος της σλαβικής επιθετικότητας κατά της Ελλάδας. Ξαφνικά και από το πουθενά ένα “Μακεδονικό” έθνος ιδρύθηκε στη Νότια Γιουγκοσλαβία, γνωστό και ως Νότια Σερβία ή Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το Μανιφέστο του Krushevo το 1903 μαρτυρά τη γεωγραφική φύση των όρων “Μακεδονία” και “Μακεδονικός λαός”. Ο ήρωας της ΠΓΔΜ Goce Delchev σε μια επιστολή, της οποίας η αυθεντικότητα έχει εξακριβωθεί, δηλώνει ότι είναι “Βούλγαροι”, διότι ο κατά τοιουτοτρόπως αποκαλούμενος πατέρας του “Μακεδονισμού” της ΠΓΔΜ επιβεβαιώνει τη σλαβική κουλτούρα των “Μακεδόνων” (Giorgio Nurigianni, 1972).
Άφαντοι οι “Μακεδόνες”
Στην επίσημη τουρκική απογραφή του 1904-1905 δε γίνεται καμία αναφορά σε “Μακεδόνες”. Ο πληθυσμός του Ευρωπαϊκού τμήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της απογραφής ανήλθε στα 4.183.575 άτομα, εκ των οποίων οι 1.823.500 ήταν μουσουλμάνοι, οι 1.619.300 Έλληνες, οι 455.000 Βούλγαροι, οι 151.235 Εβραίοι, οι 95.350 Αρμένιοι, οι 16.550 Σέρβοι, οι 13.750 Βλάχοι και οι 8.890 Ρομά. Την απογραφή διενήργησε ο εντεταλμένος Γενικός Επιθεωρητής του Σουλτάνου Hilmi Pasha.
Η ίδια απογραφή δείχνει ότι στο Βιλαέτι του Mοναστηρίου τον πληθυσμό αποτελούσαν 670.250 πολίτες, εκ των οποίων οι 250.000 ήταν οι Έλληνες, οι 223.000 μουσουλμάνοι, οι 143.000 Βούλγαροι, οι 13.150 Σέρβοι, οι 6.150 Βλάχοι και οι 4.950 Εβραίοι. Η ίδια απογραφή επίσης δείχνει ότι τον πληθυσμό του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης, εκτός των Sanjak του Divris και του Elbasan, αποτελούσαν 1.070.100 άτομα, εκ των οποίων οι 423.500 ήταν μουσουλμάνοι, οι 362.000 Έλληνες, οι 128.000 Βούλγαροι, οι 69.200 Εβραίοι, οι 8.650 Ρομά, οι 7.350 Βλάχοι και οι 1.400 Σέρβοι. (Πηγή των άνω στοιχείων απογραφής είναι το βιβλίο με τίτλο “ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ” του Θεόδωρου Σαράντη, σελ. 25). Οι ίδιοι αριθμοί αντικατοπτρίζονται και στον εθνογραφικό χάρτη, παράρτημα στο έργο του Ιταλού εθνογράφου Amatore Virgilli. Μια απογραφή έλαβε χώρα και στη Γιουγκοσλαβία το 1940. Τα επίσημα αποτελέσματα της εν λόγω απογραφής δεν επέδειξαν αναφορά σε κάποιο Μακεδονικό Έθνος. Σύμφωνα με την απογραφή, ο πληθυσμός της περιοχής της σημερινής ΠΓΔΜ ανερχόταν στα 1.071.426 άτομα, εκ των οποίων οι 710.676 ήταν Σλάβοι (66%), οι 334.285 Αλβανοί και Τούρκοι (31,2%) και οι 26.465 Βλάχοι και Έλληνες (2,8%). Ωστόσο, τι ακριβώς συνέβη στους Σλάβους πολίτες της Νότιας Γιουγκοσλαβίας, η οποία ήταν επίσης μέρος της περιοχής της Vardaska Banovina για λίγο καιρό μετά την μετονομασία της περιοχής σε Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, τον Αύγουστο του 1944; Εξαφανίστηκαν όλοι; Μετανάστευσαν κάπου αλλού; Τίποτα από τα παραπάνω δε συνέβη. Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Τίτο υπό τις εντολές, τις οδηγίες και τις ευλογίες του Στάλιν, καθώς και με τη σλαβική σύμπραξη και πίστη όλων των ολοκληρωτικών συγγενών κομμάτων και κυβερνήσεων στόχευε στην αλλαγή της ονομασίας της περιοχής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, καθώς και στη μετονομασία των κατοίκων της σε “Μακεδόνες” εν μια νυκτί. Όλα τα κράτη του Ανατολικού μπλοκ είχαν ως στόχο να οικειοποιηθούν την Ελληνική Μακεδονία, καθώς και το μεγάλης εμπορικής σημασίας λιμάνι της Θεσσαλονίκης ως λάφυρό τους. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-13 δεν υφίστατο “Μακεδονικός” στρατός να προασπίσει τα συμφέροντα των υποτιθέμενων “Μακεδόνων”. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της Συνθήκης του Βουκουρεστίου δεν παρέστησαν εκπρόσωποι του “Μακεδονικού Έθνους”. Η Αναφορά Carnegie του 1914 (Αναφορά της Διεθνούς Επιτροπής επί των Αιτίων και του τρόπου Διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων) όχι μόνο δεν κατέγραψε την ύπαρξη κάποιου “Μακεδονικού” στρατού, αλλά ούτε και πολιτών κάποιου “Μακεδονικού Έθνους”.
Μια μακεδονική γλώσσα από το πουθενά…
Το 1921 στην Μόσχα η Komintern (3η Κομμουνιστική Διεθνής) παρέβλεψε προσάρτηση της Μακεδονίας και της Θράκης στην Ελλάδα, περιλαμβάνοντάς τες στο κομμουνιστικό μπλοκ. Σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση και όταν οι υπόλοιπες προσπάθειες απέβησαν άκαρπες, ο τότε ισχυρός ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας Τίτο έπρεπε να επινοήσει ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Ξάφνου, ανακάλυψε ότι οι “Μακεδόνες” δεν είναι Έλληνες και ότι η “Μακεδονική” γλώσσα δεν είναι ελληνική και, ως εκ τούτου, οι “Λόγιοι” της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κλήθηκαν να ξαναγράψουν τα βιβλία της Ιστορίας τους, προκειμένου αυτή τη φορά να συμπεριλάβουν τη Μακεδονική Ιστορία με τέτοιον τρόπο, ώστε να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες του Κομμουνιστικού Συνασπισμού της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, επισυνάπτοντας αλλοιωμένους χάρτες, στους οποίους απεικονιζόταν η δική τους “Μακεδονία”, που εκτεινόταν μέχρι τα μέσα του όρους Ολύμπου. Επιπρόσθετα, “γλωσσολόγοι” καθοδηγούμενοι από τον Blagoj Konev (γνωστό και ως α.κ.α.), Blaze Koneski, κλήθηκαν να δημιουργήσουν αλφάβητο, καθώς και να τελειοποιήσουν την “άρτι ανακαλυφθείσα” μακεδονική γλώσσα, η οποία φυσικά έπρεπε να δίνει την εντύπωση ότι αποτελούσε “τη φυσική εξέλιξη” της αρχαίας μακεδονικής. Μέσω της χειραγώγησης, από εκείνους, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της παιδείας, η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δημιούργησε πρόσφορο έδαφος, προκειμένου να παρουσιάσει την εν λόγω γλώσσα, ισχυριζόμενη ότι αυτή μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες.
Ωστόσο, η εν λόγω γλώσσα, από άποψη γραμματικής, είναι σχεδόν ίδια με τη Βουλγαρική και, εξαιτίας των διαρκών κυβερνητικών παρεμβάσεων, το λεξιλόγιο τείνει να περιλαμβάνει περισσότερες σερβο-κροατικές λέξεις, οι οποίες αντικαταστάθηκαν από βουλγαρικές. Όλη ιστορία περί αρχαίας Μακεδονίας φαντάζει αναμφίβολα υπέροχη. Ωστόσο, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, ένα τεράστιο κενό 2.000 χρόνων, όπου δεν υπάρχουν ευρήματα καμίας προφορικής ή γραπτής παράδοσης ή κάποιου επιστημονικού επιχειρήματος!» (Ljubco Georgievski, FOCUS, 31 Μαρτίου 2008).
Ένα πρακτικής φύσεως ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί στον Καθηγητή Friedman. Ο Όλυμπος βρίσκεται στη Μακεδονία, Ελλάδα. Θα ήταν δυνατόν οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες να θεωρήσουν σαν κατοικία των Θεών τους (Δίας, Ποσειδώνας, Απόλλωνας, Αφροδίτη κ.ά.) τον Όλυμπο, εάν η εν λόγω περιοχή, στην οποία βρισκόταν το όρος, δεν ήταν μέρος του ελλαδικού κόσμου;
Ο Δρ. Federiko Krutwig Sagredo, Πρόεδρος του Ελληνικού Κολεγίου του Bilbao στην Ισπανία, εν μέσω μιας διάλεξης δήλωσε τα εξής: «Οι Μακεδόνες ήταν απλώς άνθρωποι, οι οποίοι απάρτιζαν τα μέλη μιας ελληνικής φυλής (…) Εκείνοι που τώρα λένε ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι Μακεδόνες ψεύδονται, είναι ημιμαθείς ή κρύβουν πολιτικο-εθνικο-απελευθερωτικούς σκοπούς» (Ελληνική Παιδεία, Τμήματα Σπουδών Αρχαίων Ελληνικών - 7ο Μάθημα, σελ. 117).
Δεν υφίσταται κάποιο επιστημονικό επιχείρημα που να αφορά την αναληθή συνένωση των Σλάβων με τους αρχαίους Μακεδόνες, που βάσει της διατριβής της Φανούλας Παπάζογλου οι δεύτεροι ήταν ελληνόφωνοι (Φανούλα Παπάζογλου, Σκόπια 1957, 333). Η πρόσφατα, εξακριβωμένης αυθεντικότητας, επιγραφή «Κατάδεσμος» τοποθετεί τη μακεδονική διάλεκτο στο βασίλειο των Βορειοδυτικών Ελληνικών διαλέκτων μαζί με τα Ακαρνανικά και Αιτωλικά, γεγονός που επιβεβαιώνει την εξής δήλωση Τίτου Λίβυου: «Οι Αιτωλοί, οι Ακαρνάνιοι και οι Μακεδόνες ομιλούν την ίδια γλώσσα». Η επιγραφή «Κατάδεσμος» αναφέρει «το φαινόμενο της διάκρισης των Βορειοδυτικών Ελληνικών διαλέκτων», όπως επεσήμανε ο Carl D. Buck (Carl D. Buck, 1907, 241-276).
Ο Δρ. Friedman ισχυρίζεται ότι η βουλγαρική γλώσσα διαφέρει από τη «μακεδονική», διότι έχουν διαφορετική βάση. Η βουλγαρική γλώσσα έχει τη βάση της στη Σόφια, ενώ η «μακεδονική» προέρχεται από τις περιοχές Veles, Bitola, Prilep και Kichevo. Εάν η γλώσσα της ΠΓΔΜ βασίζεται σε διαλέκτους των περιοχών Veles, Bitola, Prilep και Kichevo, η εν λόγω δήλωση αποδεικνύει ότι η σλάβικη ΠΓΔΜ συστάθηκε το 1945. Η Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» επέβαλλε την εν λόγω βάση στους πολίτες της κατά τη διάρκεια της εν λόγω χρονικής περιόδου. Σύμφωνα με το επιχείρημα του Friedman, ποια ήταν η βάση της «μακεδονικής» γλώσσας πριν από το 1945; Η Σόφια; Θα έπρεπε να είναι αυτή, διότι η «μακεδονική» γλώσσα δεν αποτελούσε αυτοφυή γλώσσα μέχρι που προστέθηκαν δύο όμοιες διάλεκτοι, ήτοι εκείνη της Stip-Strumica και εκείνη των Σκοπίων.
Επιπρόσθετα, ως θέμα πολιτικής ατζέντας και πολιτικής, οι διαδοχικές κυβερνήσεις των Σκοπίων εισήγαγαν μέσω της δυνατότητας ελέγχου της παιδείας λεξιλόγιο βιβλίων σλαβικών γλωσσών, ειδικότερα της σερβικής, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας παντελώς διαφορετικής γλώσσας από εκείνη που μέχρι το 1945 μιλούσαν στη Δημοκρατία. Για τη διασφάλιση οτιδήποτε «μακεδονικού» μετά την ανεξαρτητοποίησή της η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ θέσπισε τον Ποινικό Κώδικα (άρθρα 178 και 179), μετατρέποντας οτιδήποτε «μακεδονικό σε αδίκημα». Αυτό συμπεριλαμβάνει και τα πανεπιστήμια. Τι συνέβη στη Δημοκρατία; Τι συνέβη στην εκπαιδευτική ελευθερία και την κατάργηση της απόδοσης χαρακτηρισμών; Όσον αφορά την απουσία του απαρεμφάτου, πρόκειται για ένα τοπικό φαινόμενο που εφαρμόζεται σε όλες τις νότιες βαλκανικές γλώσσες. Επειδή στην περίπτωση της γλώσσας της ΠΓΔΜ δεν υπήρξε, εξαρχής, ποτέ απαρέμφατο, στη μητρική βουλγαρική γλώσσα το απαρέμφατο έχει καταργηθεί πολύ καιρό πριν, εάν εξαιρέσουμε κάποια ψήγματα παλαιών απαρεμφατικών μορφών, τα οποία χρησιμοποιούνται στην αρνητική προστακτική και τα οποία τείνουν επίσης να εκλείψουν.
Μια χώρα βασισμένη στο ψέμα
Η ΠΓΔΜ είναι μια μικρή ηπειρωτική χώρα των νότιων Βαλκανίων, η οποία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά εγχώρια προβλήματα και «εξάγει» αστάθεια στις γειτονικές της χώρες. Είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη της οποίας οι λέξεις «αμοιβαιότητα» και «συμβιβασμός» είναι άγνωστες. Εκεί κυριαρχεί μόνο ο αλυτρωτισμός και η επιθετικότητα. Είναι το αποτέλεσμα μιας υπερ-εθνικιστικής κυβερνητικής πολιτικής που διέπει το μακεδονισμό, μια εθνικιστική ιδέα που καλλιεργήθηκε από κομμουνιστές, βασιζόμενοι σε μια ιστορία που εσκεμμένα οι ίδιοι παραποίησαν, προκειμένου να κρύψουν τις ιμπεριαλιστικές και ρεβανσιστικές τους πεποιθήσεις. Η παρούσα υπερ-εθνικιστική κυβέρνηση της ΠΓΔΜ συνεχίζει να ασκεί κομμουνιστικές πολιτικές, στηριζόμενη στο ψέμα του μακεδονισμού. Επομένως, εάν η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει ανάγκη να στηρίξει την ύπαρξή της σε ένα ψέμα, τότε η ύπαρξή της είναι περιττή.
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο-απάντηση στα λεγόμενα του καθηγητή Victor Friedman σχετικά με τη «Μακεδονία» μας έστειλε ο Θόδωρος Σπυρόπουλος, Συντονιστής του ΣΑΕ των ΗΠΑ με τη συμβολή του Marcus A. Templar, Ειδικού Επιστήμονα-Βαλκανιολόγου. Διαβάστε όσα λέει για την προέλευση των δήθεν «Μακεδόνων» σε ένα άρθρο που έχει πραγματικό ιστορικό, αλλά και γεωπολιτικό ενδιαφέρον.
«Ο Δρ. Victor Friedman, o επονομαζόμενος “ειδικός” γλωσσολόγος του Πανεπιστημίου του Σικάγο, σε συνέντευξή του με τον Christofer Deliso του Balkanalysis.com στη Μακεδονία δηλώνει: “Ήταν πάντοτε έτσι, από τότε που οι σύγχρονοι Μακεδόνες άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Οι Έλληνες αρνούνται την ύπαρξη της μακεδονικής μειονότητας από τότε που απέκτησαν το Ελληνικό Τμήμα της Μακεδονίας με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, μετά το Β’ Βαλκανικό πόλεμο (1913)”. Ακόμη και αν ο Δρ. Friedman προσπαθεί να μας δώσει την αίσθηση ότι ο ίδιος είναι εξειδικευμένος Καθηγητής των σλαβικών και βαλκανικών γλωσσών του Τμήματος Σλαβικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, η απάντησή του στα ερωτήματα του Christopher Deliso μας κάνει όλους να αμφιβάλλουμε ακόμη και για τις στοιχειώδεις Βαλκανικές Ιστορικές του γνώσεις. Συνεπώς, φρόνιμο θα ήταν να θυμίσουμε στον καλό Καθηγητή μερικά γεγονότα σχετικά με τα Βαλκάνια.
Μια… πρόσφατη ιστορία
Η Ιστορία της FYROM είναι σχετικά πρόσφατη. Χρονολογείται στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. Αρχικά οι Νότιοι Σλάβοι ονομάζονταν “Venedi”, αλλά οι Βυζαντινοί άλλαξαν το όνομά τους σε Sklavini, όταν εκείνοι μετανάστευσαν προς το νότιο τμήμα των Βαλκανίων και διότι οι Σλάβοι σύναψαν συμμαχίες ή ενώθηκαν μεταξύ τους, στις οποίες έδωσαν την ονομασία “Sklavinije”.
Αυτοί οι Sklavinije διόρισαν ως ανώτατους Διοικητές τους μια τακτική ιεραρχία πριγκίπων, όπως οι Hatson, Akamir και Prvud. Στα μέσα του 5ου αιώνα μ.Χ. οι Νότιοι Σλάβοι διέσχισαν τα Καρπάθια Όρη και εγκαταστάθηκαν στην πρώην ρουμανική επαρχία της Panonia (σημερινή Ουγγαρία) και της Dacia (σημερινή Ρουμανία). Οι πρώτες σλαβικές και τουρκικές φυλές της Βουλγαρίας άρχισαν να επιτίθενται ομαδικώς στις βαλκανικές περιοχές τον 5ο αιώνα μ.Χ. Αρχικά λήστεψαν το λαό του Βυζαντίου, λεηλατώντας τις περιοχές, και επέστρεψαν στις βάσεις τους. Ο πρώην Πρόεδρος της FYROM Gligorov επιβεβαίωσε τα ως άνω δηλώνοντας τα εξής: “Βάσει της Ιστορίας των Μακεδόνων, η επικρατέστερη άποψη είναι ότι είμαστε Σλάβοι. Ήρθαμε από τα Βαλκάνια (Όρη) κατά τον 6ο-7ο αιώνα και μετοικήσαμε στη χώρα που ονομάζεται «Μακεδονία». Ακόμη και αν είναι έτσι, δεν εξαρτάται από αυτό η ταυτότητα του λαού μας” (Kiro Gligorov, Σκόπια 2000, 354). Οι μακροχρόνιες διαδικασίες εγκατάστασης των Σλάβων σε τμήματα της Μακεδονίας άρχισαν στα τέλη του 6ου αιώνα. Μέχρι τα μέσα του 7ου αιώνα οι σλαβικές φυλές, ήτοι οι: Draguviti, Bereziti, Sagudati, Rinhini, Strumljani, Smoljani, Milingi, Ezerites, Timocani, Abodrini και Moravijani, συνενώθηκαν δημιουργώντας φυλές και ως εκ τούτου αποτέλεσαν σημαντικό πολιτικό και εθνικό παράγοντα στην ιστορία των Βαλκανίων. Αυτοί είναι οι πρόγονοι των σημερινών Σλάβων της ΠΓΔΜ. Βάσει της Γιουγκοσλαβικής Στρατιωτικής Εγκυκλοπαίδειας (εκδοθείσα το 1974), οι Timocani, Abodrini και Moravijni είναι επί του παρόντος τμήμα του Σερβικού Έθνους. Οι όροι “Μακεδονία του Βαρδάρη”, “Μακεδονία του Pirin” και “Μακεδονία του Αιγαίου”, οι οποίες υιοθετήθηκαν και χρησιμοποιούνται από τους πολίτες της ΠΓΔΜ, αποτελούσαν κόλπα που σκαρφίστηκε η πρώην Γιουγκοσλαβία, προκειμένου να εξυπηρετήσει αποτελεσματικά τους επιθετικούς και πολιτικούς σκοπούς της. Δεν υφίστανται επίσημα ή ανεπίσημα αρχεία ή στατιστικά δεδομένα που να αποδεικνύουν ότι οι πολίτες της ΠΓΔΜ φέρουν το όνομα “Μακεδόνες”. Όλοι οι εθνολόγοι επιστήμονες συμφωνούν στο ότι ουδέν ανεξάρτητο έθνος Μακεδονία υπήρξε ποτέ στην Ιστορία (Arnold van Gennep: Traité comparatif des nationalités. Paris, 1922. A, 212). Ο χαρακτηρισμός “Μακεδονικό έθνος” είναι αποκύημα του Παν-σλαβισμού και υιοθετήθηκε αρχικά από το Ρώσο N.S. Zarganko το 1890, υποδεικνύοντας μια μη υπαρκτή εθνότητα, χρησιμοποιούμενη ως Δούρειος Ίππος της σλαβικής επιθετικότητας κατά της Ελλάδας. Ξαφνικά και από το πουθενά ένα “Μακεδονικό” έθνος ιδρύθηκε στη Νότια Γιουγκοσλαβία, γνωστό και ως Νότια Σερβία ή Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το Μανιφέστο του Krushevo το 1903 μαρτυρά τη γεωγραφική φύση των όρων “Μακεδονία” και “Μακεδονικός λαός”. Ο ήρωας της ΠΓΔΜ Goce Delchev σε μια επιστολή, της οποίας η αυθεντικότητα έχει εξακριβωθεί, δηλώνει ότι είναι “Βούλγαροι”, διότι ο κατά τοιουτοτρόπως αποκαλούμενος πατέρας του “Μακεδονισμού” της ΠΓΔΜ επιβεβαιώνει τη σλαβική κουλτούρα των “Μακεδόνων” (Giorgio Nurigianni, 1972).
Άφαντοι οι “Μακεδόνες”
Στην επίσημη τουρκική απογραφή του 1904-1905 δε γίνεται καμία αναφορά σε “Μακεδόνες”. Ο πληθυσμός του Ευρωπαϊκού τμήματος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της απογραφής ανήλθε στα 4.183.575 άτομα, εκ των οποίων οι 1.823.500 ήταν μουσουλμάνοι, οι 1.619.300 Έλληνες, οι 455.000 Βούλγαροι, οι 151.235 Εβραίοι, οι 95.350 Αρμένιοι, οι 16.550 Σέρβοι, οι 13.750 Βλάχοι και οι 8.890 Ρομά. Την απογραφή διενήργησε ο εντεταλμένος Γενικός Επιθεωρητής του Σουλτάνου Hilmi Pasha.
Η ίδια απογραφή δείχνει ότι στο Βιλαέτι του Mοναστηρίου τον πληθυσμό αποτελούσαν 670.250 πολίτες, εκ των οποίων οι 250.000 ήταν οι Έλληνες, οι 223.000 μουσουλμάνοι, οι 143.000 Βούλγαροι, οι 13.150 Σέρβοι, οι 6.150 Βλάχοι και οι 4.950 Εβραίοι. Η ίδια απογραφή επίσης δείχνει ότι τον πληθυσμό του Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης, εκτός των Sanjak του Divris και του Elbasan, αποτελούσαν 1.070.100 άτομα, εκ των οποίων οι 423.500 ήταν μουσουλμάνοι, οι 362.000 Έλληνες, οι 128.000 Βούλγαροι, οι 69.200 Εβραίοι, οι 8.650 Ρομά, οι 7.350 Βλάχοι και οι 1.400 Σέρβοι. (Πηγή των άνω στοιχείων απογραφής είναι το βιβλίο με τίτλο “ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ” του Θεόδωρου Σαράντη, σελ. 25). Οι ίδιοι αριθμοί αντικατοπτρίζονται και στον εθνογραφικό χάρτη, παράρτημα στο έργο του Ιταλού εθνογράφου Amatore Virgilli. Μια απογραφή έλαβε χώρα και στη Γιουγκοσλαβία το 1940. Τα επίσημα αποτελέσματα της εν λόγω απογραφής δεν επέδειξαν αναφορά σε κάποιο Μακεδονικό Έθνος. Σύμφωνα με την απογραφή, ο πληθυσμός της περιοχής της σημερινής ΠΓΔΜ ανερχόταν στα 1.071.426 άτομα, εκ των οποίων οι 710.676 ήταν Σλάβοι (66%), οι 334.285 Αλβανοί και Τούρκοι (31,2%) και οι 26.465 Βλάχοι και Έλληνες (2,8%). Ωστόσο, τι ακριβώς συνέβη στους Σλάβους πολίτες της Νότιας Γιουγκοσλαβίας, η οποία ήταν επίσης μέρος της περιοχής της Vardaska Banovina για λίγο καιρό μετά την μετονομασία της περιοχής σε Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, τον Αύγουστο του 1944; Εξαφανίστηκαν όλοι; Μετανάστευσαν κάπου αλλού; Τίποτα από τα παραπάνω δε συνέβη. Το ολοκληρωτικό καθεστώς του Τίτο υπό τις εντολές, τις οδηγίες και τις ευλογίες του Στάλιν, καθώς και με τη σλαβική σύμπραξη και πίστη όλων των ολοκληρωτικών συγγενών κομμάτων και κυβερνήσεων στόχευε στην αλλαγή της ονομασίας της περιοχής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, καθώς και στη μετονομασία των κατοίκων της σε “Μακεδόνες” εν μια νυκτί. Όλα τα κράτη του Ανατολικού μπλοκ είχαν ως στόχο να οικειοποιηθούν την Ελληνική Μακεδονία, καθώς και το μεγάλης εμπορικής σημασίας λιμάνι της Θεσσαλονίκης ως λάφυρό τους. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων 1912-13 δεν υφίστατο “Μακεδονικός” στρατός να προασπίσει τα συμφέροντα των υποτιθέμενων “Μακεδόνων”. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της Συνθήκης του Βουκουρεστίου δεν παρέστησαν εκπρόσωποι του “Μακεδονικού Έθνους”. Η Αναφορά Carnegie του 1914 (Αναφορά της Διεθνούς Επιτροπής επί των Αιτίων και του τρόπου Διεξαγωγής των Βαλκανικών πολέμων) όχι μόνο δεν κατέγραψε την ύπαρξη κάποιου “Μακεδονικού” στρατού, αλλά ούτε και πολιτών κάποιου “Μακεδονικού Έθνους”.
Μια μακεδονική γλώσσα από το πουθενά…
Το 1921 στην Μόσχα η Komintern (3η Κομμουνιστική Διεθνής) παρέβλεψε προσάρτηση της Μακεδονίας και της Θράκης στην Ελλάδα, περιλαμβάνοντάς τες στο κομμουνιστικό μπλοκ. Σύμφωνα με την εν λόγω απόφαση και όταν οι υπόλοιπες προσπάθειες απέβησαν άκαρπες, ο τότε ισχυρός ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας Τίτο έπρεπε να επινοήσει ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης. Ξάφνου, ανακάλυψε ότι οι “Μακεδόνες” δεν είναι Έλληνες και ότι η “Μακεδονική” γλώσσα δεν είναι ελληνική και, ως εκ τούτου, οι “Λόγιοι” της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κλήθηκαν να ξαναγράψουν τα βιβλία της Ιστορίας τους, προκειμένου αυτή τη φορά να συμπεριλάβουν τη Μακεδονική Ιστορία με τέτοιον τρόπο, ώστε να ανταποκρίνεται στις επιθυμίες του Κομμουνιστικού Συνασπισμού της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας, επισυνάπτοντας αλλοιωμένους χάρτες, στους οποίους απεικονιζόταν η δική τους “Μακεδονία”, που εκτεινόταν μέχρι τα μέσα του όρους Ολύμπου. Επιπρόσθετα, “γλωσσολόγοι” καθοδηγούμενοι από τον Blagoj Konev (γνωστό και ως α.κ.α.), Blaze Koneski, κλήθηκαν να δημιουργήσουν αλφάβητο, καθώς και να τελειοποιήσουν την “άρτι ανακαλυφθείσα” μακεδονική γλώσσα, η οποία φυσικά έπρεπε να δίνει την εντύπωση ότι αποτελούσε “τη φυσική εξέλιξη” της αρχαίας μακεδονικής. Μέσω της χειραγώγησης, από εκείνους, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της παιδείας, η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δημιούργησε πρόσφορο έδαφος, προκειμένου να παρουσιάσει την εν λόγω γλώσσα, ισχυριζόμενη ότι αυτή μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες.
Ωστόσο, η εν λόγω γλώσσα, από άποψη γραμματικής, είναι σχεδόν ίδια με τη Βουλγαρική και, εξαιτίας των διαρκών κυβερνητικών παρεμβάσεων, το λεξιλόγιο τείνει να περιλαμβάνει περισσότερες σερβο-κροατικές λέξεις, οι οποίες αντικαταστάθηκαν από βουλγαρικές. Όλη ιστορία περί αρχαίας Μακεδονίας φαντάζει αναμφίβολα υπέροχη. Ωστόσο, υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, ένα τεράστιο κενό 2.000 χρόνων, όπου δεν υπάρχουν ευρήματα καμίας προφορικής ή γραπτής παράδοσης ή κάποιου επιστημονικού επιχειρήματος!» (Ljubco Georgievski, FOCUS, 31 Μαρτίου 2008).
Ένα πρακτικής φύσεως ερώτημα θα μπορούσε να τεθεί στον Καθηγητή Friedman. Ο Όλυμπος βρίσκεται στη Μακεδονία, Ελλάδα. Θα ήταν δυνατόν οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες και όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες να θεωρήσουν σαν κατοικία των Θεών τους (Δίας, Ποσειδώνας, Απόλλωνας, Αφροδίτη κ.ά.) τον Όλυμπο, εάν η εν λόγω περιοχή, στην οποία βρισκόταν το όρος, δεν ήταν μέρος του ελλαδικού κόσμου;
Ο Δρ. Federiko Krutwig Sagredo, Πρόεδρος του Ελληνικού Κολεγίου του Bilbao στην Ισπανία, εν μέσω μιας διάλεξης δήλωσε τα εξής: «Οι Μακεδόνες ήταν απλώς άνθρωποι, οι οποίοι απάρτιζαν τα μέλη μιας ελληνικής φυλής (…) Εκείνοι που τώρα λένε ότι οι Σλάβοι των Σκοπίων είναι Μακεδόνες ψεύδονται, είναι ημιμαθείς ή κρύβουν πολιτικο-εθνικο-απελευθερωτικούς σκοπούς» (Ελληνική Παιδεία, Τμήματα Σπουδών Αρχαίων Ελληνικών - 7ο Μάθημα, σελ. 117).
Δεν υφίσταται κάποιο επιστημονικό επιχείρημα που να αφορά την αναληθή συνένωση των Σλάβων με τους αρχαίους Μακεδόνες, που βάσει της διατριβής της Φανούλας Παπάζογλου οι δεύτεροι ήταν ελληνόφωνοι (Φανούλα Παπάζογλου, Σκόπια 1957, 333). Η πρόσφατα, εξακριβωμένης αυθεντικότητας, επιγραφή «Κατάδεσμος» τοποθετεί τη μακεδονική διάλεκτο στο βασίλειο των Βορειοδυτικών Ελληνικών διαλέκτων μαζί με τα Ακαρνανικά και Αιτωλικά, γεγονός που επιβεβαιώνει την εξής δήλωση Τίτου Λίβυου: «Οι Αιτωλοί, οι Ακαρνάνιοι και οι Μακεδόνες ομιλούν την ίδια γλώσσα». Η επιγραφή «Κατάδεσμος» αναφέρει «το φαινόμενο της διάκρισης των Βορειοδυτικών Ελληνικών διαλέκτων», όπως επεσήμανε ο Carl D. Buck (Carl D. Buck, 1907, 241-276).
Ο Δρ. Friedman ισχυρίζεται ότι η βουλγαρική γλώσσα διαφέρει από τη «μακεδονική», διότι έχουν διαφορετική βάση. Η βουλγαρική γλώσσα έχει τη βάση της στη Σόφια, ενώ η «μακεδονική» προέρχεται από τις περιοχές Veles, Bitola, Prilep και Kichevo. Εάν η γλώσσα της ΠΓΔΜ βασίζεται σε διαλέκτους των περιοχών Veles, Bitola, Prilep και Kichevo, η εν λόγω δήλωση αποδεικνύει ότι η σλάβικη ΠΓΔΜ συστάθηκε το 1945. Η Κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της «Μακεδονίας» επέβαλλε την εν λόγω βάση στους πολίτες της κατά τη διάρκεια της εν λόγω χρονικής περιόδου. Σύμφωνα με το επιχείρημα του Friedman, ποια ήταν η βάση της «μακεδονικής» γλώσσας πριν από το 1945; Η Σόφια; Θα έπρεπε να είναι αυτή, διότι η «μακεδονική» γλώσσα δεν αποτελούσε αυτοφυή γλώσσα μέχρι που προστέθηκαν δύο όμοιες διάλεκτοι, ήτοι εκείνη της Stip-Strumica και εκείνη των Σκοπίων.
Επιπρόσθετα, ως θέμα πολιτικής ατζέντας και πολιτικής, οι διαδοχικές κυβερνήσεις των Σκοπίων εισήγαγαν μέσω της δυνατότητας ελέγχου της παιδείας λεξιλόγιο βιβλίων σλαβικών γλωσσών, ειδικότερα της σερβικής, στοχεύοντας στη δημιουργία μιας παντελώς διαφορετικής γλώσσας από εκείνη που μέχρι το 1945 μιλούσαν στη Δημοκρατία. Για τη διασφάλιση οτιδήποτε «μακεδονικού» μετά την ανεξαρτητοποίησή της η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ θέσπισε τον Ποινικό Κώδικα (άρθρα 178 και 179), μετατρέποντας οτιδήποτε «μακεδονικό σε αδίκημα». Αυτό συμπεριλαμβάνει και τα πανεπιστήμια. Τι συνέβη στη Δημοκρατία; Τι συνέβη στην εκπαιδευτική ελευθερία και την κατάργηση της απόδοσης χαρακτηρισμών; Όσον αφορά την απουσία του απαρεμφάτου, πρόκειται για ένα τοπικό φαινόμενο που εφαρμόζεται σε όλες τις νότιες βαλκανικές γλώσσες. Επειδή στην περίπτωση της γλώσσας της ΠΓΔΜ δεν υπήρξε, εξαρχής, ποτέ απαρέμφατο, στη μητρική βουλγαρική γλώσσα το απαρέμφατο έχει καταργηθεί πολύ καιρό πριν, εάν εξαιρέσουμε κάποια ψήγματα παλαιών απαρεμφατικών μορφών, τα οποία χρησιμοποιούνται στην αρνητική προστακτική και τα οποία τείνουν επίσης να εκλείψουν.
Μια χώρα βασισμένη στο ψέμα
Η ΠΓΔΜ είναι μια μικρή ηπειρωτική χώρα των νότιων Βαλκανίων, η οποία αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά εγχώρια προβλήματα και «εξάγει» αστάθεια στις γειτονικές της χώρες. Είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη της οποίας οι λέξεις «αμοιβαιότητα» και «συμβιβασμός» είναι άγνωστες. Εκεί κυριαρχεί μόνο ο αλυτρωτισμός και η επιθετικότητα. Είναι το αποτέλεσμα μιας υπερ-εθνικιστικής κυβερνητικής πολιτικής που διέπει το μακεδονισμό, μια εθνικιστική ιδέα που καλλιεργήθηκε από κομμουνιστές, βασιζόμενοι σε μια ιστορία που εσκεμμένα οι ίδιοι παραποίησαν, προκειμένου να κρύψουν τις ιμπεριαλιστικές και ρεβανσιστικές τους πεποιθήσεις. Η παρούσα υπερ-εθνικιστική κυβέρνηση της ΠΓΔΜ συνεχίζει να ασκεί κομμουνιστικές πολιτικές, στηριζόμενη στο ψέμα του μακεδονισμού. Επομένως, εάν η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει ανάγκη να στηρίξει την ύπαρξή της σε ένα ψέμα, τότε η ύπαρξή της είναι περιττή.
ΠΡΟΣΚΤΗΣΗ ΣΥΕΝΡΓΑΤΩΝ ΑΠΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
Οι επιθεωρητές πωλήσεων των ασφαλιστικών εταιρειών οργώνουν την Ελληνική ασφαλιστική αγορά και κυρίως την επαρχία, με μοναδικό μέλημα τους να στρατολογήσουν ασφαλιστικούς πράκτορες από άλλες ασφαλιστικές εταιρείες.
Για την στρατολόγηση των ασφαλιστικών πρακτόρων, οι επιθεωρητές πωλήσεων εφευρίσκουν ένα σωρό φανταστικές ιστορίες για τις άλλες ασφαλιστικές εταιρείες, εκτός από την δική τους.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι επιθεωρητές πωλήσεων, κάθε λίγο αλλάζουν ασφαλιστικές εταιρείες και με την αλλοπρόσαλλη τακτική τους έχουν φτάσει στο σημείο να τους σιχαθούν οι ασφαλιστικοί πράκτορες. Έχουν καταντήσει καραγκιόζηδες.
Το θέμα είναι πότε θα καταλάβουν οι ασφαλιστικοί πράκτορες, για να συνενωθούν , να δημιουργήσουν μεγάλα σχήματα- ενώσεις , ώστε να αναγκαστούν να φύγουν, διότι είναι μεγάλη πληγή οι ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΈΣ ΠΩΛΗΣΕΩΝ.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΠΡΆΚΤΟΡΕΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΝΩΣΗ.
Για την στρατολόγηση των ασφαλιστικών πρακτόρων, οι επιθεωρητές πωλήσεων εφευρίσκουν ένα σωρό φανταστικές ιστορίες για τις άλλες ασφαλιστικές εταιρείες, εκτός από την δική τους.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι οι επιθεωρητές πωλήσεων, κάθε λίγο αλλάζουν ασφαλιστικές εταιρείες και με την αλλοπρόσαλλη τακτική τους έχουν φτάσει στο σημείο να τους σιχαθούν οι ασφαλιστικοί πράκτορες. Έχουν καταντήσει καραγκιόζηδες.
Το θέμα είναι πότε θα καταλάβουν οι ασφαλιστικοί πράκτορες, για να συνενωθούν , να δημιουργήσουν μεγάλα σχήματα- ενώσεις , ώστε να αναγκαστούν να φύγουν, διότι είναι μεγάλη πληγή οι ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΈΣ ΠΩΛΗΣΕΩΝ.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΠΡΆΚΤΟΡΕΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΝΩΣΗ.
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009
ΚΑΠΝΙΣΤΡΙΑ ΣΤΟ ΔΟΚΑΝΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ
Μανιώδης καπνίστρια στο δόκανο της ασφαλιστικής9 Φεβρουαρίου 2009, 11:53
Δήλωσε ότι καπνίζει ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα, ενώ στην πραγματικότητα το ένα πακέτο… ήταν 3,5.
Αυτό ήταν το «μοιραίο λάθος» μιας 55χρονης που εκτός από την υγεία της, με την συνήθειά της «έθεσε σε κίνδυνο» και την τσέπη της, καθώς η ασφαλιστική εταιρεία αρνήθηκε να της καταβάλει την αποζημίωση ύψους 8,5 εκατομμυρίων δραχμών που δικαιούτο, με το αιτιολογικό της «ψευδούς δήλωσης».
Η απίστευτη υπόθεση αποκαλύφθηκε πριν λίγες ημέρες, όταν το Εφετείο της Αθήνας απέρριψε την αγωγή που έκανε η γυναίκα, η οποία διεκδίκησε δικαστικά τα νοσήλια που προέβλεπε το ασφαλιστικό συμβόλαιο που είχε υπογράψει το 1995.
Οι δικαστές έκριναν ότι ορθώς έπραξε η ασφαλιστική, καθώς κατά τη σύνταξη του συμβολαίου, η 55χρονη δήλωσε ψευδώς ότι καπνίζει 20 τσιγάρα την ημέρα, αντί για 75 τσιγάρα που καπνίζει επί 27 χρόνια.
Πέντε χρόνια μετά τη σύναψη του συμβολαίου, ξεκίνησε η περιπέτεια υγείας της 55χρονης, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με έντονους πόνους στο στήθος. Μετά από σειρά εξετάσεων διαπιστώθηκε ότι έχει μια σκιά στον δεξί πνεύμονα και έκτοτε μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο για ένα χρόνο. Συνολικά, δαπάνησε 8,5 εκατομμύρια δραχμές για τα νοσήλιά της, ποσό που στη συνέχεια επιχείρησε να εισπράξει εις μάτην από την ασφαλιστική εταιρεία.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι, ότι τα… λαγωνικά της ασφαλιστικής, έψαξαν και βρήκαν το ιστορικό της 55χρονης από την εισαγωγή της στο νοσοκομείο και συγκρίνοντας τα στοιχεία που είχε δώσει στους γιατρούς με αυτά που έδωσε στους ίδιους κατά την υπογραφή του συμβολαίου, διαπίστωσαν ότι τους είπε ψέματα για τον αριθμό των τσιγάρων που πραγματικά καπνίζει.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η σχετική απόφαση του Εφετείου Αθηνών, «ο ακριβής αριθμός των τσιγάρων που κάπνιζε ήταν κρίσιμος για τη στάθμιση του ασφαλιζόμενου κινδύνου και τον καθορισμό του ύψους των ασφαλίστρων».
Δήλωσε ότι καπνίζει ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα, ενώ στην πραγματικότητα το ένα πακέτο… ήταν 3,5.
Αυτό ήταν το «μοιραίο λάθος» μιας 55χρονης που εκτός από την υγεία της, με την συνήθειά της «έθεσε σε κίνδυνο» και την τσέπη της, καθώς η ασφαλιστική εταιρεία αρνήθηκε να της καταβάλει την αποζημίωση ύψους 8,5 εκατομμυρίων δραχμών που δικαιούτο, με το αιτιολογικό της «ψευδούς δήλωσης».
Η απίστευτη υπόθεση αποκαλύφθηκε πριν λίγες ημέρες, όταν το Εφετείο της Αθήνας απέρριψε την αγωγή που έκανε η γυναίκα, η οποία διεκδίκησε δικαστικά τα νοσήλια που προέβλεπε το ασφαλιστικό συμβόλαιο που είχε υπογράψει το 1995.
Οι δικαστές έκριναν ότι ορθώς έπραξε η ασφαλιστική, καθώς κατά τη σύνταξη του συμβολαίου, η 55χρονη δήλωσε ψευδώς ότι καπνίζει 20 τσιγάρα την ημέρα, αντί για 75 τσιγάρα που καπνίζει επί 27 χρόνια.
Πέντε χρόνια μετά τη σύναψη του συμβολαίου, ξεκίνησε η περιπέτεια υγείας της 55χρονης, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με έντονους πόνους στο στήθος. Μετά από σειρά εξετάσεων διαπιστώθηκε ότι έχει μια σκιά στον δεξί πνεύμονα και έκτοτε μπαινόβγαινε στο νοσοκομείο για ένα χρόνο. Συνολικά, δαπάνησε 8,5 εκατομμύρια δραχμές για τα νοσήλιά της, ποσό που στη συνέχεια επιχείρησε να εισπράξει εις μάτην από την ασφαλιστική εταιρεία.
Το πλέον εντυπωσιακό είναι, ότι τα… λαγωνικά της ασφαλιστικής, έψαξαν και βρήκαν το ιστορικό της 55χρονης από την εισαγωγή της στο νοσοκομείο και συγκρίνοντας τα στοιχεία που είχε δώσει στους γιατρούς με αυτά που έδωσε στους ίδιους κατά την υπογραφή του συμβολαίου, διαπίστωσαν ότι τους είπε ψέματα για τον αριθμό των τσιγάρων που πραγματικά καπνίζει.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η σχετική απόφαση του Εφετείου Αθηνών, «ο ακριβής αριθμός των τσιγάρων που κάπνιζε ήταν κρίσιμος για τη στάθμιση του ασφαλιζόμενου κινδύνου και τον καθορισμό του ύψους των ασφαλίστρων».
ΑΜΟΙΒΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΩΝ & ΜΕΣΙΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ & ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ
Αθήνα, 3 Ιουλίου 2008
Αρ. Πρωτ.: 1777
Προς:
1. Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος (Ο.Α.Σ.Ε.), Βησσαρίωνος 9 & Σίνα, 106 72 Αθήνα
2. Πανελλήνια Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Πρακτόρων, Κάνιγγος 27, Αθήνα
3. Σύνδεσμο Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων (Σ.Ε.Μ.Α.), Παπαδιαµαντοπούλου 24Γ’ Αθήνα
ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
20/2008
«Για τη ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις μεσιτών ασφαλίσεων και ασφαλιστικών πρακτορείων ».
Άρθρο 1
Πεδίο Εφαρμογής
Στις διατάξεις της παρούσας υπάγονται οι εργαζόμενοι που απασχολούνται µε σχέση εξαρτημένης εργασίας στις επιχειρήσεις μεσιτών ασφαλίσεων και ασφαλιστικών πρακτορείων.
Άρθρο 2
Βασικός μισθός
Οι βασικοί μισθοί των υπαγομένων στην παρούσα εργαζομένων, διαμορφώνονται από 1-1-2008 και 1-7-2008 ως εξής:
Κλιµάκιο Βασικός Μισθός Βασικός Μισθός
1/1/2008 1/7/2008
1 844,00 863,00
2 844,00 863,00
3 857,00 876,00
4 857,00 876,00
5 881,00 901,00
6 881,00 901,00
7 911,00 932,00
8 911,00 932,00
9 948,00 969,00
10 948,00 969,00
11 995,00 1.017,00
12 995,00 1.017,00
13 1.018,00 1.041,00
14 1.018,00 1.041,00
15 1.048,00 1.072,00
16 1.048,00 1.072,00
17 1.075,00 1.099,00
18 1.075,00 1.099,00
19 1.096,00 1.121,00
20 1.096,00 1.121,00
21 1.118,00 1.143,00
22 1.118,00 1.143,00
23 1.135,00 1.160,00
24 1.135,00 1.160,00
25 1.156,00 1.182,00
26 1.156,00 1.182,00
27 1.178,00 1.204,00
28 1.178,00 1.204,00
29 1.196,00 1.223,00
30 1.196,00 1.223,00
31 1.205,00 1.232,00
32 1.215,00 1.242,00
33 1.225,00 1.252,00
34 1.235,00 1.263,00
35 1.247,00 1.275,00
36 1.257,00 1.285,00
37 1.267,00 1.295,00
Άρθρο 3
Διατήρηση συλλογικών ρυθμίσεων
Κατά τα λοιπά εξακολουθούν να ισχύουν οι όροι των προγενέστερων ΣΣΕ και Διαιτητικών Αποφάσεων, στο μέτρο που δεν τροποποιούνται από την παρούσα.
Άρθρο 4
Αρχή ευνοϊκότερης ρύθμισης
Τυχόν καταβαλλόμενες αποδοχές ανώτερες από αυτές που προκύπτουν µε την εφαρμογή της παρούσας δεν μειώνονται και λοιποί τυχόν ευνοϊκότεροι όροι εργασίας που έχουν µε οποιοδήποτε τρόπο προκύψει δεν θίγονται και εξακολουθούν να ισχύουν.
Άρθρο 5
Έναρξη ισχύος
Η ισχύς της παρούσας αρχίζει την 1.01.2008, εκτός των περιπτώσεων που ρητώς ορίζεται διαφορετικά στις επιμέρους διατάξεις της.
Ημερομηνία Κατάθεσης: 2 Ιουλίου 2008
Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Αθήνα, 3 Ιουλίου 2008
Αρ. Πρωτ.: 1777
Προς:
1. Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Συλλόγων Ελλάδος (Ο.Α.Σ.Ε.), Βησσαρίωνος 9 & Σίνα, 106 72 Αθήνα
2. Πανελλήνια Ομοσπονδία Ασφαλιστικών Πρακτόρων, Κάνιγγος 27, Αθήνα
3. Σύνδεσμο Ελλήνων Μεσιτών Ασφαλίσεων (Σ.Ε.Μ.Α.), Παπαδιαµαντοπούλου 24Γ’ Αθήνα
ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
20/2008
«Για τη ρύθμιση των όρων αμοιβής και εργασίας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις μεσιτών ασφαλίσεων και ασφαλιστικών πρακτορείων ».
Άρθρο 1
Πεδίο Εφαρμογής
Στις διατάξεις της παρούσας υπάγονται οι εργαζόμενοι που απασχολούνται µε σχέση εξαρτημένης εργασίας στις επιχειρήσεις μεσιτών ασφαλίσεων και ασφαλιστικών πρακτορείων.
Άρθρο 2
Βασικός μισθός
Οι βασικοί μισθοί των υπαγομένων στην παρούσα εργαζομένων, διαμορφώνονται από 1-1-2008 και 1-7-2008 ως εξής:
Κλιµάκιο Βασικός Μισθός Βασικός Μισθός
1/1/2008 1/7/2008
1 844,00 863,00
2 844,00 863,00
3 857,00 876,00
4 857,00 876,00
5 881,00 901,00
6 881,00 901,00
7 911,00 932,00
8 911,00 932,00
9 948,00 969,00
10 948,00 969,00
11 995,00 1.017,00
12 995,00 1.017,00
13 1.018,00 1.041,00
14 1.018,00 1.041,00
15 1.048,00 1.072,00
16 1.048,00 1.072,00
17 1.075,00 1.099,00
18 1.075,00 1.099,00
19 1.096,00 1.121,00
20 1.096,00 1.121,00
21 1.118,00 1.143,00
22 1.118,00 1.143,00
23 1.135,00 1.160,00
24 1.135,00 1.160,00
25 1.156,00 1.182,00
26 1.156,00 1.182,00
27 1.178,00 1.204,00
28 1.178,00 1.204,00
29 1.196,00 1.223,00
30 1.196,00 1.223,00
31 1.205,00 1.232,00
32 1.215,00 1.242,00
33 1.225,00 1.252,00
34 1.235,00 1.263,00
35 1.247,00 1.275,00
36 1.257,00 1.285,00
37 1.267,00 1.295,00
Άρθρο 3
Διατήρηση συλλογικών ρυθμίσεων
Κατά τα λοιπά εξακολουθούν να ισχύουν οι όροι των προγενέστερων ΣΣΕ και Διαιτητικών Αποφάσεων, στο μέτρο που δεν τροποποιούνται από την παρούσα.
Άρθρο 4
Αρχή ευνοϊκότερης ρύθμισης
Τυχόν καταβαλλόμενες αποδοχές ανώτερες από αυτές που προκύπτουν µε την εφαρμογή της παρούσας δεν μειώνονται και λοιποί τυχόν ευνοϊκότεροι όροι εργασίας που έχουν µε οποιοδήποτε τρόπο προκύψει δεν θίγονται και εξακολουθούν να ισχύουν.
Άρθρο 5
Έναρξη ισχύος
Η ισχύς της παρούσας αρχίζει την 1.01.2008, εκτός των περιπτώσεων που ρητώς ορίζεται διαφορετικά στις επιμέρους διατάξεις της.
Ημερομηνία Κατάθεσης: 2 Ιουλίου 2008
Ο ΔΙΑΙΤΗΤΗΣΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Σκάνδαλο Γιάννη Παυλίδη
Φεβ 09
Άλλο ένα πλήγμα δέχτηκε ο Κλάδος των Ασφαλειών από τα ΜΜΕ, που δε δίστασαν, με υποβολέα την Αντιπολίτευση, να… κατακρεουργήσουν ένα Στέλεχος της Κυβέρνησης, επειδή στη διάρκεια μιας εκδήλωσης χόρεψε… τσιφτετέλι επάνω σε ένα τραπέζι, χωρίς να φοράει το επάνω μέρος της φόρμας του!
Σίγουρα δε θα βρεθούν πολλοί CEO Ασφαλιστικών και μη Εταιρειών που να παρασυρθούν από μερικά ποτηράκια παραπάνω και να πεταχτούν στο επίκεντρο της παρέας για να χορέψουν… τσιφτετέλι, όμως η πολιτική έκταση που δόθηκε στο θέμα από διάφορα blogs και από το πρωτοσέλιδο μιας μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας ήταν, ως συνήθως για τα Ελληνικά δεδομένα, υπερβολική. Για να εκμεταλλευτεί περισσότερο η αντιπολίτευση το γεγονός, το στόλισε και με τον… υπέρογκο μισθό των 19.000 ευρώ το μήνα και με τις λέξεις τα «Golden Boys» της Κυβέρνησης. Ο μισθός αυτός, συγκρινόμενος με τις υπόλοιπες αμοιβές των CEO της Αγοράς, είναι από τους πιο χαμηλούς, όμως το δημοσιογραφικό στυλ της χώρας μας είναι συνηθισμένο να λαϊκίζει με αυτόν τον τρόπο.
Από την άλλη πλευρά, για να μη δίνουμε εσφαλμένες εντυπώσεις στους νέους και επίδοξους CEO του Κλάδου μας και σε όσους άλλους είναι φιλόδοξοι και θέλουν να προαχθούν στην Ιεραρχία της Διοίκησης, οι Εργαζόμενοι και γενικά οι Υφιστάμενοι ή Οπαδοί ενός Αρχηγού, κατά βάθος, δε θέλουν ο Αρχηγός τους να είναι τόσο «Άνετος», «Εγκάρδιος», «Ανοιχτόκαρδος» ή και «Ενθουσιώδης»!
Τον προτιμούν πιο συγκρατημένο. Τον θέλουν «Ανθρώπινο» και «Φιλικό», «Συζητήσιμο» και «Άνετο», αλλά όχι στο… δικό τους Επίπεδο!
Τον θέλουν πιο «Σοβαρό» από τους ίδιους. Τον θέλουν λίγο πιο «Απόμακρο» από τα υπόλοιπα φιλαράκια τους!
Το παράδοξο της Ανθρώπινης Συμπεριφοράς είναι ότι, ενώ οι Υφιστάμενοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να «Κατεβάσουν» το Διευθυντή τους και Αρχηγό τους στο… δικό τους «Επίπεδο» για να Αισθάνονται πιο Άνετα, γιατί νομίζουν ότι έτσι θα αισθάνονται λιγότερο «Ανασφαλείς», κατά βάθος δεν τον θέλουν να Συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο! Τον προτιμούν να βρίσκεται και να Συμπεριφέρεται ένα σκαλοπάτι υψηλότερα από το δικό τους.
Η απόσταση μεταξύ ενός Προϊσταμένου και ενός Υφισταμένου, λένε οι κανόνες της Επιχειρηματικής Ψυχολογίας «Organizational Behavior», πρέπει να είναι όσο είναι το μήκος του χεριού μας για να τον αγγίζουμε στον ώμο.
Αρκετά μακριά, για να μην παρεξηγηθούμε ότι είμαστε πολύ κοντά και μυρίζουν τα χνώτα μας, αλλά και για να μην παρεξηγηθούμε ότι είμαστε πολύ μακριά του και δεν αισθανόμαστε τα προβλήματά του!
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Γιάννης Παυλίδης απέκτησε πάρα πολλούς εχθρούς. Και μέσα στην Εταιρεία και απέξω. Ο λόγος ήταν το «Στοιχείο» του «Απόλυτου» που τον χαρακτηρίζει. Ενώ έκανε πολύ καλή δουλειά στην Αγροτική και περιμάζεψε τις προκλητικές σπατάλες και τις «Ημέτερες», άντε ας το πούμε… «Διευκολύνσεις», των πολιτικά προστατευόμενων Στελεχών της προηγούμενης Κυβέρνησης, η Άκαμπτη Συμπεριφορά του και ο Απόλυτος Συγκεντρωτισμός του στην κυριολεξία έφεραν τα πάνω κάτω στην Εταιρεία, με αποτέλεσμα να αποκτήσει…θανάσιμους εχθρούς! Όχι πως συμφωνούμε με αυτή την πολύ πάσης θυσίας σκληρή Οικονομική Πολιτική, προκειμένου να βγάλουμε φέτος Κέρδη για να αξιολογηθούμε «Καλοί CEO», γιατί πάντα αυτή η ανελαστική και σκληρή πολιτική περιλαμβάνει κόστος και μερικές φορές καταστρεπτικό κόστος για το μέλλον της Εταιρείας. Στο Ε.Μ. έχουν δημοσιευτεί αρκετές Μελέτες Περίπτωσης Οικονομικών Διευθυντών που ανέλαβαν τη θέση του CEO, παρουσίασαν Κέρδη για μερικά χρόνια, όμως η Εταιρεία και από την απώλεια Στελεχών και Πελατών και με τις Θυσίες Πολύτιμων άλλων Πόρων… οδηγήθηκε στην Πτώχευση!
Άλλη μια φορά σημειώνουμε ότι η Διοίκηση είναι ίσως η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο!
Για να κλείσουμε το δυσάρεστο αυτό γεγονός, σημειώνουμε τη Νοοτροπία άλλων κρατών.
Σε άλλες χώρες δε θα δημοσιεύονταν ως σκάνδαλο. Ο κάθε CEO έχει το δικαίωμα εκτός εργασίας και να χορέψει και να κάνει τις πλάκες του όταν διασκεδάζει. Επιδιώκει να γίνει ένας απλός Άνθρωπος και να διασκεδάσει ανέμελα. Αν στη δουλειά του είναι καλός, έχει χτίσει την εικόνα του στο επίπεδο που του αξίζει και αυτή η εικόνα δε μειώνεται, ούτε γκρεμίζεται από μια στιγμιαία αδυναμία πρόσκαιρου ενθουσιασμού! Σε άλλες χώρες δεν τον κρίνουν με τον τρόπο που χορεύει ή ενθουσιάζεται όταν γλεντάει.
Τον κρίνουν από το είδος της Διοίκησης που ασκεί!
Είναι αποτελεσματικό;
Είναι παραγωγικό;
Αυτό μετράει!
Καταλαβαίνετε τη διαφορά της Νοοτροπίας μεταξύ των Πολιτών μερικών Κρατών. Εδώ, κυρίως λόγω του Πολιτικού Αίσχους και της Λαϊκίστικης Δημοσιογραφίας της Ελλάδας, η Νοοτροπία παρομοιάζεται με χώρες της Λατινικής Αμερικής ή της Αφρικής! Είναι εύκολο να κάθεσαι, εκ του ασφαλούς, πίσω από τη δημοσιογραφική πένα και να Σχολιάζεις… Σαρκαστικά τους πάντες και τα πάντα, δήθεν για χάρη της «Σάτιρας», όμως είναι πολύ δύσκολο να Σχολιάζεις γεγονότα όσο πιο Ανθρώπινα μπορείς και να ψάχνεις να βρεις κάποια άκρη μήπως και μπορέσεις να προσφέρεις μερικές λύσεις. Μπορεί να… χαχανίζουμε με τον Λάκη Λαζόπουλο με το χαριτωμένο «θάψιμο» ορισμένων επωνύμων που μας προσφέρει, που στο κάτω κάτω τα «τραβάει η σκούφια τους», όμως δεν μπορούμε να γκρεμίζουμε την εικόνα ενός άλλου που δεν προκαλεί, απλώς έτσι, γιατί έχουμε λόγους σκοπιμότητας να τον «θάψουμε»!
ΣΧΟΛΙΟ:
ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝΕ ΣΤΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕ ΤΑ ΑΠΛΥΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΩΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ , ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ ΓΙΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ.
ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΟΥΝ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ,
ΣΤΕΛΕΧΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΥΛΙΔΗ , ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΚΟΚΚΑΛΑ, ΠΑΝΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ Η ΑΓΟΡΑ , ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ.
Άλλο ένα πλήγμα δέχτηκε ο Κλάδος των Ασφαλειών από τα ΜΜΕ, που δε δίστασαν, με υποβολέα την Αντιπολίτευση, να… κατακρεουργήσουν ένα Στέλεχος της Κυβέρνησης, επειδή στη διάρκεια μιας εκδήλωσης χόρεψε… τσιφτετέλι επάνω σε ένα τραπέζι, χωρίς να φοράει το επάνω μέρος της φόρμας του!
Σίγουρα δε θα βρεθούν πολλοί CEO Ασφαλιστικών και μη Εταιρειών που να παρασυρθούν από μερικά ποτηράκια παραπάνω και να πεταχτούν στο επίκεντρο της παρέας για να χορέψουν… τσιφτετέλι, όμως η πολιτική έκταση που δόθηκε στο θέμα από διάφορα blogs και από το πρωτοσέλιδο μιας μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας ήταν, ως συνήθως για τα Ελληνικά δεδομένα, υπερβολική. Για να εκμεταλλευτεί περισσότερο η αντιπολίτευση το γεγονός, το στόλισε και με τον… υπέρογκο μισθό των 19.000 ευρώ το μήνα και με τις λέξεις τα «Golden Boys» της Κυβέρνησης. Ο μισθός αυτός, συγκρινόμενος με τις υπόλοιπες αμοιβές των CEO της Αγοράς, είναι από τους πιο χαμηλούς, όμως το δημοσιογραφικό στυλ της χώρας μας είναι συνηθισμένο να λαϊκίζει με αυτόν τον τρόπο.
Από την άλλη πλευρά, για να μη δίνουμε εσφαλμένες εντυπώσεις στους νέους και επίδοξους CEO του Κλάδου μας και σε όσους άλλους είναι φιλόδοξοι και θέλουν να προαχθούν στην Ιεραρχία της Διοίκησης, οι Εργαζόμενοι και γενικά οι Υφιστάμενοι ή Οπαδοί ενός Αρχηγού, κατά βάθος, δε θέλουν ο Αρχηγός τους να είναι τόσο «Άνετος», «Εγκάρδιος», «Ανοιχτόκαρδος» ή και «Ενθουσιώδης»!
Τον προτιμούν πιο συγκρατημένο. Τον θέλουν «Ανθρώπινο» και «Φιλικό», «Συζητήσιμο» και «Άνετο», αλλά όχι στο… δικό τους Επίπεδο!
Τον θέλουν πιο «Σοβαρό» από τους ίδιους. Τον θέλουν λίγο πιο «Απόμακρο» από τα υπόλοιπα φιλαράκια τους!
Το παράδοξο της Ανθρώπινης Συμπεριφοράς είναι ότι, ενώ οι Υφιστάμενοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να «Κατεβάσουν» το Διευθυντή τους και Αρχηγό τους στο… δικό τους «Επίπεδο» για να Αισθάνονται πιο Άνετα, γιατί νομίζουν ότι έτσι θα αισθάνονται λιγότερο «Ανασφαλείς», κατά βάθος δεν τον θέλουν να Συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο! Τον προτιμούν να βρίσκεται και να Συμπεριφέρεται ένα σκαλοπάτι υψηλότερα από το δικό τους.
Η απόσταση μεταξύ ενός Προϊσταμένου και ενός Υφισταμένου, λένε οι κανόνες της Επιχειρηματικής Ψυχολογίας «Organizational Behavior», πρέπει να είναι όσο είναι το μήκος του χεριού μας για να τον αγγίζουμε στον ώμο.
Αρκετά μακριά, για να μην παρεξηγηθούμε ότι είμαστε πολύ κοντά και μυρίζουν τα χνώτα μας, αλλά και για να μην παρεξηγηθούμε ότι είμαστε πολύ μακριά του και δεν αισθανόμαστε τα προβλήματά του!
Στην προκειμένη περίπτωση, ο Γιάννης Παυλίδης απέκτησε πάρα πολλούς εχθρούς. Και μέσα στην Εταιρεία και απέξω. Ο λόγος ήταν το «Στοιχείο» του «Απόλυτου» που τον χαρακτηρίζει. Ενώ έκανε πολύ καλή δουλειά στην Αγροτική και περιμάζεψε τις προκλητικές σπατάλες και τις «Ημέτερες», άντε ας το πούμε… «Διευκολύνσεις», των πολιτικά προστατευόμενων Στελεχών της προηγούμενης Κυβέρνησης, η Άκαμπτη Συμπεριφορά του και ο Απόλυτος Συγκεντρωτισμός του στην κυριολεξία έφεραν τα πάνω κάτω στην Εταιρεία, με αποτέλεσμα να αποκτήσει…θανάσιμους εχθρούς! Όχι πως συμφωνούμε με αυτή την πολύ πάσης θυσίας σκληρή Οικονομική Πολιτική, προκειμένου να βγάλουμε φέτος Κέρδη για να αξιολογηθούμε «Καλοί CEO», γιατί πάντα αυτή η ανελαστική και σκληρή πολιτική περιλαμβάνει κόστος και μερικές φορές καταστρεπτικό κόστος για το μέλλον της Εταιρείας. Στο Ε.Μ. έχουν δημοσιευτεί αρκετές Μελέτες Περίπτωσης Οικονομικών Διευθυντών που ανέλαβαν τη θέση του CEO, παρουσίασαν Κέρδη για μερικά χρόνια, όμως η Εταιρεία και από την απώλεια Στελεχών και Πελατών και με τις Θυσίες Πολύτιμων άλλων Πόρων… οδηγήθηκε στην Πτώχευση!
Άλλη μια φορά σημειώνουμε ότι η Διοίκηση είναι ίσως η πιο δύσκολη δουλειά στον κόσμο!
Για να κλείσουμε το δυσάρεστο αυτό γεγονός, σημειώνουμε τη Νοοτροπία άλλων κρατών.
Σε άλλες χώρες δε θα δημοσιεύονταν ως σκάνδαλο. Ο κάθε CEO έχει το δικαίωμα εκτός εργασίας και να χορέψει και να κάνει τις πλάκες του όταν διασκεδάζει. Επιδιώκει να γίνει ένας απλός Άνθρωπος και να διασκεδάσει ανέμελα. Αν στη δουλειά του είναι καλός, έχει χτίσει την εικόνα του στο επίπεδο που του αξίζει και αυτή η εικόνα δε μειώνεται, ούτε γκρεμίζεται από μια στιγμιαία αδυναμία πρόσκαιρου ενθουσιασμού! Σε άλλες χώρες δεν τον κρίνουν με τον τρόπο που χορεύει ή ενθουσιάζεται όταν γλεντάει.
Τον κρίνουν από το είδος της Διοίκησης που ασκεί!
Είναι αποτελεσματικό;
Είναι παραγωγικό;
Αυτό μετράει!
Καταλαβαίνετε τη διαφορά της Νοοτροπίας μεταξύ των Πολιτών μερικών Κρατών. Εδώ, κυρίως λόγω του Πολιτικού Αίσχους και της Λαϊκίστικης Δημοσιογραφίας της Ελλάδας, η Νοοτροπία παρομοιάζεται με χώρες της Λατινικής Αμερικής ή της Αφρικής! Είναι εύκολο να κάθεσαι, εκ του ασφαλούς, πίσω από τη δημοσιογραφική πένα και να Σχολιάζεις… Σαρκαστικά τους πάντες και τα πάντα, δήθεν για χάρη της «Σάτιρας», όμως είναι πολύ δύσκολο να Σχολιάζεις γεγονότα όσο πιο Ανθρώπινα μπορείς και να ψάχνεις να βρεις κάποια άκρη μήπως και μπορέσεις να προσφέρεις μερικές λύσεις. Μπορεί να… χαχανίζουμε με τον Λάκη Λαζόπουλο με το χαριτωμένο «θάψιμο» ορισμένων επωνύμων που μας προσφέρει, που στο κάτω κάτω τα «τραβάει η σκούφια τους», όμως δεν μπορούμε να γκρεμίζουμε την εικόνα ενός άλλου που δεν προκαλεί, απλώς έτσι, γιατί έχουμε λόγους σκοπιμότητας να τον «θάψουμε»!
ΣΧΟΛΙΟ:
ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝΕ ΣΤΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΕ ΤΑ ΑΠΛΥΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΡΩΚΤΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ , ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ ΓΙΑ ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ.
ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΧΑΡΙΣΟΥΝ.
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ,
ΣΤΕΛΕΧΗ ΣΑΝ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΥΛΙΔΗ , ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΚΟΚΚΑΛΑ, ΠΑΝΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΘΕΛΕΙ Η ΑΓΟΡΑ , ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΟΙ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)